در دنیاى اسلام هم مسئله همین است. امروز مسئله‏ى اول بین‏المللى دنیاى اسلام، مسئله‏ى فلسطین است. البته مسئله‏ى عراق، مسئله‏ى لبنان و مسئله‏ى افغانستان، مسائل دنیاى اسلام است؛ همه هم مهم است. در همه‏ى اینها هم که نگاه مى‏کنیم، دست خاطى و گنه کار استکبار جهانى و امریکا و صهیونیسم را داریم مى‏بینیم. وظیفه هم روشن است. ملتها و دولتهاى مسلمان باید به فکر بازگشت به هویت خود باشند و قدرت پیدا کنند تا به آنها زور نگویند. امروز در منطقه‏ى خاور میانه براى قدرت امریکا مصلحت برتر، عبارت است از مصلحت صهیونیستها و اسرائیل. بعضى از دولتهاى عرب و مسلمان هم با امریکا روابط خوب و نزدیکى دارند؛ اما مصالح آنها در درجه‏ى اول نیست. در مقابل مصلحت اسرائیل، مصلحت آنها اصلاً ملاحظه نمى‏شود. این را همه باید بفهمند و به آن توجه کنند. در خود فلسطین هم خیلى سعى کردند فلسطینیها را به جان هم بیندازند.

خوشبختانه مسئولان فلسطینى هوشیارى به خرج دادند و ایجاد درگیرى و خونریزى و نزاع و جنگ را مانع شدند. اما دشمن دست برنداشته است. دولت حماس یک دولت مردمى است. مواضعى که حماس اعلام کرده است؛ یعنى به رسمیت نشناختن و عدم مذاکره با اسرائیل، همان چیزهایى است که مردم فلسطین خواسته‏اند. آنهایى که مى‏گویند حرف ما، حرف فلسطینیهاست، حرف فلسطینیها عبارت است از همان شعارهاى دولتى که امروز با انتخاب فلسطینیها برسرکار است و این شعارها را داد و مردم هم او را انتخاب کردند. مسؤولان خودگردان هم بایستى در مقابل این خواست ملت فلسطین تسلیم شوند. باید با هم کنار بیایند و دولت مردمى حماس و مواضع آن را به رسمیت بشناسند.

مسئله‏ى لبنان هم همین‏طور است. لبنان و حزب‏اللَّه قهرمان نشان دادند که با ایستادگى و با همت والا مى‏توان در مقابل اسرائیل ایستاد و اسرائیل را شکست داد. چیزى که به مخیّله‏ى بعضى از سیاستمداران کشورهاى اسلامى هم خطور نمى‏کرد، اما اتفاق افتاد؛ واقع شد؛ اسرائیل در سایه‏ى ایستادگى، مقاومت، توکل به خداى متعال و استفاده از همه‏ى ظرفیت و نیروى حزب‏اللَّه و مردم لبنان شکست خورد. این یک نسخه‏ى عمومى و متعلق به همه‏ى دنیاى اسلام است؛ هیچ تفاوت نمى‏کند. شرطش این است که ماها که مسئولان کشورهاى اسلامى هستیم، منافع، خواستها و هوى‏هاى شخصى خودمان را در قضیه دخالت ندهیم و مصلحت امت و مصلحت کشور را در نظر بگیریم اگر این شرط رعایت شود، این نتیجه قطعى و حتمى است.

در عراق هم همین‏طور است؛ دولت مردمى سرِ کار است. برخلاف میل اشغالگران و خواست آنها، و برخلاف آن نسخه و الگویى که آنها براى عراق در نظر گرفته بودند، آنچه اتفاق افتاده، این است. لذا شما مى‏بینید که از اطراف، فتنه‏ها سر بلند مى‏کنند. ایجاد این فتنه‏ها، کارِ همان کسانى است که نمى‏خواهند یک دولت حقیقتاً مردمى در عراق سرِ کار باشد که امروز سرِ کار است؛ مى‏خواهند براى آن مشکل درست کنند. همه‏ى قرائن و شواهد، همین را نشان مى‏دهد. ما امیدواریم که مسئولانِ برجسته‏ى فرهنگى، دینى، سیاسى، اجتماعى، مردمى و عشایرى در عراق توجه کنند که علاج مشکل آنها «اتحاد کلمه» است. نبادا در دام دشمن بیفتند و با انگیزه‏هاى مذهبى و فرقه‏اى و سیاسى و جناحى و امثال اینها خودشان را تضعیف کنند و دشمن را تقویت؛ که نتیجه، تسلط دشمن خواهد بود.